Benim gözyaşım çiydir,

Yağmur değil.

Banklar üstüne yağar ağır ağır,

Dokunur parklara ve

Pencere kenarlarına.

Ya düşeceğim şehirler üstüne,

Yâr olacağım çimlere

ince bir güz çarşafı gibi…

Ya da azat olup parlayacağım bulut arası

Tek saniyelik ömrüm olacak göklerde.

Ama benim gözyaşım çiydir,

Yağmur değil.

Gözlerine bakıp da ağlayamam.

Dönemem aynı şehre ve

Çocuk olamam yeniden.

Bulutları üzemem tekrardan.

Yırtamam gökyüzünü, bağıramam.

Yağmur olalı çok uzun süre oluyor.

Artık akıllandım.

Çok sağanak gördüm,

Türlü vicdan sancıları.

Ne gök gürültüleri duydum.

Hatıralarım silikleşti.

Sadece çocuktum işte.

Bilmiyordum büyüyeceğimi.

Göğsüm parçalanır,

Bağıramam.

Benim gözyaşım çiydir bu yüzden.

Yağmur değil, tekrar olmaz!