Bir akılsızlık var bu uçurtmada.
Bir sana bir bana süzülüyor arazi üstü.
Uçmak ateşli bir hastalık...
Bu toprak üstü gezinir gibi değilim hiç.
Ayakucumda yıldız tükenince,
Kalp yükü indirmeye kapıyorum gözlerimi.
Boğazımı tırmalayan bir düşün var geceleyin.
Gün yüzü görmüyorum hiç.
Bir uykusuzluk var üstümde ve
Bu uykum öncesi hayalimde bir akılsızlık var.
Akılsızca, bir gün ortası düşüne tutulmak
Ve koşmak onunla yokuş aşağı.
Kollarını kanat, gözlerini gökyüzü zannetmek akılsızca.
Masada aklım ve ben kaldık bir tek.
Yılların dostu kalbim, son olaylardan sonra ortamı terk etmişti.
Bak canım, sesimi duyar mısın bilmem,
Sonuçta iki ayrı dünyanın öksüzüyüz.
Kahramandere liman plajındayız.
İzmir’de akşamüstü, alabildiğine mavi...
Standart bir cuma günü okul çıkışında, birkaç arkadaşımla Kumbara Gazinosu’nda sohbet ediyorduk...