Yine bir yere yetişmeye çalışırken koşarmış gibi yürüyorsun

İnsanlar omzuna çarparak geçiyor yanından

Derin bir nefes veriyor ve iç çekiyorsun

Sonra gözlerini kapatıyorsun

Çocukluğundan beri çok sevdiğin o Fransızca şarkı çalmaya başlıyor bir anda kulaklarında

Sonra gözlerini açtığında kendini bambaşka bir dünyada buluyorsun

Yağmur damlaları damlıyor göz kapaklarına

Ve adımlarını yavaşlatıyorsun

İçten bir gülümseme kaplıyor yüzünü ve haftalardır gülmediğini hatırlıyorsun

Yürüyorsun Paris’in sokaklarında, hayır Viyana burası, ya da hala İstanbul’dasın

Ama yerin bir önemi yok,

belki de var ama bilmiyorsun

Tek bildiğin kulaklarındaki şarkı ve etrafındaki neşe dolu dertsiz dünya

Islanırken saçların dans ediyorsun o dünyaya

dünya da eşlik ediyor sana,

bir ‘ki üç, bir ‘ki üç, bir ‘ki üç…