knit tightly from glass thread

this dim woman in the crystal showcase

her brows in the cold isolation of her face

almost frozen with a frail astonishment

her reflections reach the street

on her head the obscene baldness

her open mouth in the pearly emptiness

has a frightening invitation to lovemakings

a peasant ‘dog’ has fallen for her

a jet black warning on the windows

that you can’t scrape at night with a blade

dreamt of abducting her for many times

for women have intimidated him

this is the queen of loneliness

the lotus flowers that her inner swamp has produced

she had hoped for lifelessness

desolation has forgotten his cry in the city

cam ipliğinden sıkı dokunmuştur

kristal vitrindeki bu loş kadın

soğuk tenhalığında kaşları alnının

ince bir hayretle sanki donmuştur

yansımaları sokağa vurmuştur

kafasındaki müstehcen dazlaklığın

sedef boşluğunda aralık ağzının

sevişmelere çağrısı korkunçtur

taşralı bir 'köpek' buna tutulmuştur

simsiyah bir ünlem önünde camların

her gece jiletle kazıyamadığın

kaç kere kaçırmayı filan kurmuştur

çünkü kadınlar gözünü korkutmuştur

kraliçesi budur yalnızlığın

ürettiği nilüfer iç bataklığının

cansız olmasından neler ummuştur

ıssızlık çığlığını şehirde unutmuştur